Ættleiðingar
Þegar hjón hafa reynt að eignast barn saman í einhvern tíma er oftast fyrsta ráðið að leita aðstoðar lækna til að athuga hvaða leiðir er hægt að fara til úrbóta.
Hjá flestöllum er það fyrsta val að reyna að eignast eigið barn. Því miður verður ekki öllum að þessari ósk sinni og sum hjón geta ekki getið börn saman. Þrátt fyrir þá staðreynd er engin ástæða fyrir hjón að vera barnlaus.
Ættleiðing er möguleiki sem er til staðar rétt eins og að fara í tæknifrjóvgun og er vel þess virði að athuga sem fyrst eftir að ljóst er að vandamál varðandi barneignir er til staðar. Flest hjón kjósa samt að fara í nokkrar tæknifrjóvgunarmeðferðir áður en farið er að huga að fullri alvöru að ættleiðingu.
Hjá flestöllum er það fyrsta val að reyna að eignast eigið barn. Því miður verður ekki öllum að þessari ósk sinni og sum hjón geta ekki getið börn saman. Þrátt fyrir þá staðreynd er engin ástæða fyrir hjón að vera barnlaus.
Ættleiðing er möguleiki sem er til staðar rétt eins og að fara í tæknifrjóvgun og er vel þess virði að athuga sem fyrst eftir að ljóst er að vandamál varðandi barneignir er til staðar. Flest hjón kjósa samt að fara í nokkrar tæknifrjóvgunarmeðferðir áður en farið er að huga að fullri alvöru að ættleiðingu.
Ættleiðing frá útlöndum
Beri þessar meðferðir ekki árangur getur verið gott fyrir hjón að vera búin að velta því fyrir sér hvort ættleiðing á erlendu barni komi til greina. Hjón sem eiga barn fyrir en langar í annað barn (eða það þriðja), en treysta sér ekki til að fara aftur í gegnum það álag á líkama og sál sem oftast fylgir tæknifrjóvgunarmeðferðum, ættu einnig að skoða hvort þau eru tilbúin að ættleiða barn. Hjón þurfa bæði að vera alveg sátt við að ættleiða barn þegar byrjað er á ættleiðingarferlinu.
Sumir þurfa að taka sér góðan tíma til að kanna hug sinn í þessum málum, aðrir eru fljótari að taka ákvörðun. Það getur tekið tíma að skipta út myndinni af barninu sínu í huga sér sem var líkt okkur og setja mynd af erlendu barni í staðinn. Þegar það hefur tekist og ættleiðingarferlið hafið taka við spennandi, en oft erfiðir, tímar að bíða eftir barninu. Mörgum hjónum léttir mikið þegar ákvörðun um að ættleiða hefur verið tekin, þá loksins er hægt að tala um framtíðina „þegar“ við eignumst barn en ekki „ef“ við eignumst barn. Fullvissan um að eignast barn að lokum gerir alla biðina auðveldari.
Allar ættleiðingar á erlendum börnum þurfa að fara í gegnum félagið Íslenska ættleiðingu. Ættleiðing á erlendu barni er ferli sem tekur oft langan tíma eða frá 18 mánuðum upp í 3 ár. Hér heima þarf að senda inn umsókn til dómsmálaráðuneytisins um forsamþykki. Ráðuneytið sendir málið til barnaverndarráðs í heimabyggð hjónanna og þurfa þau að hitta félagsráðgjafa, sem kannar hagi þeirra. Ef barnaverndarnefnd mælir með hjónunum sem ættleiðendum gefur ráðuneytið út forsamþykki á það land sem sótt er um að ættleiða frá. Þetta ferli getur tekið allt að 6 mánuði.
Það er síðan mismunandi eftir því hvaða land ættleiða á frá hvert framhaldið er og hversu lengi þarf að bíða eftir að upplýsingar um barn berast tilvonandi foreldrum. En þessi bið getur verið allt frá 1 ári upp í rúm 2 ár, mismunandi eftir löndum.
Þau lönd sem mest er ættleitt frá núna eru Indland og Kína, en einnig er hægt að ættleiða frá Kólumbíu. Flest börn hafa verið ættleidd frá Indlandi síðustu árin en með nýtilkomnum samningi við Kína eru nú hafnar ættleiðingar þaðan. Komu fyrstu 10 stúlkubörnin heim í vor frá Kína og von er á fleiri börnum á næsta ári. Til að fá nánari upplýsingar um ættleiðingar bendum við á heimasíðu Íslenskrar ættleiðingar.
Því er oft lýst sem löngu og ströngu ferli að ættleiða. Útvega þarf m.a. alls kyns pappíra og fara í „yfirheyrslu“ hjá félagsráðgjafa. Víst tekur þetta allt tíma og biðin eftir að umsókn hefur verið send út, þangað til upplýsingar um barnið berast er erfið. Ofan á þetta leggst oft að hjón eru búin að vera í nokkur ár í tæknifrjóvgunarmeðferðum og því orðin óþolinmóð eftir að fá loksins barnið sitt til sín. Eitt er þó alveg víst að biðin eftir að fá að ættleiða barn er þess virði því ættleiðingar enda í yfir 99% tilfella með barni. Barni sem foreldrar eiga eftir að elska alveg jafn mikið og hefðu þau fætt það af sér sjálf.
Sumir þurfa að taka sér góðan tíma til að kanna hug sinn í þessum málum, aðrir eru fljótari að taka ákvörðun. Það getur tekið tíma að skipta út myndinni af barninu sínu í huga sér sem var líkt okkur og setja mynd af erlendu barni í staðinn. Þegar það hefur tekist og ættleiðingarferlið hafið taka við spennandi, en oft erfiðir, tímar að bíða eftir barninu. Mörgum hjónum léttir mikið þegar ákvörðun um að ættleiða hefur verið tekin, þá loksins er hægt að tala um framtíðina „þegar“ við eignumst barn en ekki „ef“ við eignumst barn. Fullvissan um að eignast barn að lokum gerir alla biðina auðveldari.
Allar ættleiðingar á erlendum börnum þurfa að fara í gegnum félagið Íslenska ættleiðingu. Ættleiðing á erlendu barni er ferli sem tekur oft langan tíma eða frá 18 mánuðum upp í 3 ár. Hér heima þarf að senda inn umsókn til dómsmálaráðuneytisins um forsamþykki. Ráðuneytið sendir málið til barnaverndarráðs í heimabyggð hjónanna og þurfa þau að hitta félagsráðgjafa, sem kannar hagi þeirra. Ef barnaverndarnefnd mælir með hjónunum sem ættleiðendum gefur ráðuneytið út forsamþykki á það land sem sótt er um að ættleiða frá. Þetta ferli getur tekið allt að 6 mánuði.
Það er síðan mismunandi eftir því hvaða land ættleiða á frá hvert framhaldið er og hversu lengi þarf að bíða eftir að upplýsingar um barn berast tilvonandi foreldrum. En þessi bið getur verið allt frá 1 ári upp í rúm 2 ár, mismunandi eftir löndum.
Þau lönd sem mest er ættleitt frá núna eru Indland og Kína, en einnig er hægt að ættleiða frá Kólumbíu. Flest börn hafa verið ættleidd frá Indlandi síðustu árin en með nýtilkomnum samningi við Kína eru nú hafnar ættleiðingar þaðan. Komu fyrstu 10 stúlkubörnin heim í vor frá Kína og von er á fleiri börnum á næsta ári. Til að fá nánari upplýsingar um ættleiðingar bendum við á heimasíðu Íslenskrar ættleiðingar.
Því er oft lýst sem löngu og ströngu ferli að ættleiða. Útvega þarf m.a. alls kyns pappíra og fara í „yfirheyrslu“ hjá félagsráðgjafa. Víst tekur þetta allt tíma og biðin eftir að umsókn hefur verið send út, þangað til upplýsingar um barnið berast er erfið. Ofan á þetta leggst oft að hjón eru búin að vera í nokkur ár í tæknifrjóvgunarmeðferðum og því orðin óþolinmóð eftir að fá loksins barnið sitt til sín. Eitt er þó alveg víst að biðin eftir að fá að ættleiða barn er þess virði því ættleiðingar enda í yfir 99% tilfella með barni. Barni sem foreldrar eiga eftir að elska alveg jafn mikið og hefðu þau fætt það af sér sjálf.
